Met watergas op vakantie naar Portugal
door Vera de Leu, oktober 2021
Het verhaal van Louk. Hij wilde graag nog eens naar Portugal. Portugal, zijn tweede thuis. Daar heeft hij veel vrienden. Maar Corona en Parkinson strooiden roet in het eten. Louk doet mee aan de watergastherapie. Met hulp van Condit Medicare gaat zijn wens in vervulling. Watergas gaat mee op reis. Dat gaat niet zonder slag of stoot. Leest u zijn verhaal, geschreven daar zijn partner en mantelzorger Vera.
Allereerst zal ik een schets geven van de ontwikkeling van de Parkinson van Louk, mijn partner. In 2015 kreeg Louk een CVA, met lichte uitvalverschijnselen van oog en mond, welke snel verdwenen waren. Enkele maanden later waren wij in Portugal. Hij kon opeens heel slecht lopen. In het najaar van dat jaar werd Parkinson vastgesteld.
Helaas is hij door een flauwte in 2018 gevallen. Zijn enkel was daarbij gecompliceerd gebroken. Dit heeft grote gevolgen gehad. Diverse keren traden infecties op met scepsis en delier. Kortom, dit had geen positieve invloed op de Parkinson en zeker niet op het lopen.
Maar goed, terug naar onze vakantie. Sedert 2009 zijn wij nagenoeg ieder jaar voor 5 a 6 maanden naar Portugal op vakantie geweest. Door Corona vorig jaar niet, maar dit jaar wilden wij een paar weken toch weer even de sfeer daar proeven. Maar ik maakte me wel zorgen. Louk had veel baat bij de watergastherapie. Zou het apparaat mee kunnen?
Gelukkig stelde Condit Medicare een geschikte handkoffer ter beschikking. Daar paste het apparaat goed in. En zo kon het mee als handbagage. De reis ging goed. We vlogen op Porto en werden daar door een vriend opgehaald. Een wagen vol, met koffers, rolstoel, looprek en niet te vergeten het watergasapparaat.
Eenmaal ter plekke ging het opeens niet goed met Louk. Hij raakte in paniek door extreme duizeligheid. Dit heeft een aantal dagen geduurd en gaandeweg ging het beter. Hetgeen we consequent wel steeds deden was Louk aan het watergasapparaat zetten. Naar mijn mening was dit de reden dat Louks energie op peil bleef en de duizeligheid afnam.
Helaas kwam de duizeligheid weer terug. Dat had grote impact op zijn totale functioneren. Ik maakte mij zorgen hoe wij terug konden vliegen naar Nederland. Hij kon niet goed op zijn benen staan, zonder naar rechts te vallen. Op vrijdag had ik overleg met de reisverzekering over eventuele hulp. Maar die wilden hem naar het ziekenhuis laten vervoeren. Hij zou dan met de ambulance naar huis gebracht worden. Dat ging ons echt te ver. We wisten dat dit met de Parkinson te maken had en hij niet ziek was. Dus het was onzin om naar het ziekenhuis te laten gaan.
We hebben Louk langdurig op zondag en maandag aan het watergas gezet en ook dinsdag ochtend, de dag van vertrek. Voor alle zekerheid heb ik vrienden in Portugal gevraagd om Louk eventueel tillend het buitentrapje af te dragen. Maar het wonder geschiedde. Hij liep zelfstandig de trap af!
Eenmaal thuis had hij geen last meer van de extreme disbalans. Vandaag hebben we hierover met de neurologe gesproken. Onze vraag was of dit met het vliegen te maken had. Volgens haar niet, want dan was het op de terugreis ook gebeurd. Het had volgens haar te maken met het evenwichtsorgaan en dat veroorzaakte de totale disbalans in de Parkinson.
Hetgeen ik nog op wil merken is dat wij 2 jaar geleden ook naar Portugal zijn gegaan. Toen lag Louk de eerste twee weken, nagenoeg de hele dag op bed. Zo moe was hij.
Nu, was helaas het evenwichtsorgaan de boosdoener waar je geen invloed hebt. Daarentegen was er weinig moeheid qua Parkinson. Wij zijn er van overtuigd dat als wij het watergas apparaat niet hadden meegenomen, het herstel nooit zo snel was gegaan.
Onze ervaring met het watergas hebben wij met de neurologe gedeeld en zij was zeker positief over de watergastherapie. We zien het ook aan de score van de Parkinson Monitor. Louk heeft minder last van de symptomen van Parkinson. De hallucinaties zijn verdwenen. En hij heeft meer energie.
Louk Schneider met een Portugese vriend
